11 november 2000 |
Provinciale Zeeuwse Courant op het web |
Ook in het theater is Normaal niet subtiel
TERNEUZEN
Zuidlandtheater
'Effe Zitt'n' theaterconcert van Normaal bestaande uit Bennie Jolink, Alan Gascoin, Willem ter Horst, Fokke de Jong en Jan Kolkman.
door René Hoonhorst
Vijfentwintig jaar lang was een feesttent op een van rondgesmeten bier zompig geworden grasveld de entourage van de Achterhoekse boerenrockband. Na vijfentwintig jaar standing-up, willen de heren nu effe zitt'n, dat is effe wenn'n, maar het feestje is er niet minder om. Rondborstige rock met veel humor en plezier gebracht, zorgde voor een festijn in het door Jolink tot Zuiplandtheater omgedoopte podium.
Al voordat het toegestroomde publiek, waaronder veel twintigers en dertigers, de zaal binnengaat is te merken dat dit geen gewoon theaterconeert wordt. Een stuk of vijf als strenge veldwachters uitgedoste mannen manen iedereen tot discipline.
Pas als het muisstil is gaat het doek op en kan de rock en lol beginnen. In een gevangenisdecor compleet met gestreepte kledij zitten de mannen in een halfronde klassieke formatie en barsten zondermeer uit een swingend openingsnummer.
De accommodatie, de nummers en de akoustische uitvoering mogen dan nieuw zijn, Normaal blijft Normaal. Verwacht geen subtiliteit bij deze band, noch in de teksten noch in de muzikale aanpak. Recht toe recht aan beginnen de nummers en ze eindigen meestal even abrupt.
Maar het klinkt allemaal als een klok. Glijdende gitaar solo's en scheurende saxofoonklanken gaan samen met strakke beats van drummer Fokke de Jong en dat allemaal als begeleiding van de zang in het onvervalste Achterhoeks.
Jolinks ietwat hese, overbekende stemgeluid wordt welluidend meerstemmig ondersteund door de rest. Het hoge tempo van de muziek wordt tussendoor afgeremd door korte gesproken intermezzo's geïmproviseerde tweespraken met elkaar of het publiek.
Deze keer heb ik het als uit de Achterhoek afkomstige recensent gemakkelijk, ik versta alles: de 'oa' klanken, de ij's die ie's en de oo's die eu's worden. Eigenlijk is deze theatertournee een promotiecampagne voor de nieuwe cd. Alle nummers daarvan passeren dan ook de revu. En er zitten mooie nummers tussen, zoals het bikkelharde 'Val kapot!', een tirade tegen de Jehova's Getuigen of 'Drieven' waarin een dansende Jolink zich afzet tegen een denkbeeldige tiran.
Het bluesnummer dat op een kakemmer begint zou bij elke andere band als platvloer overkomen maar Normaal maakt het geestig. De remakes van enkele publieksfavorieten als 'Mama woar is mien pils' maar vooral 'Oerend Hard' doen de originelen bijna verbleken. Naarmate de avond vordert komen de bekende en de nieuwe Normaal steeds dichter bij elkaar. De belichting van het podium doet steeds meer denken aan de grote openluchtoptredens en Jolink kan nauwelijks meer op zijn stoel blijven zitten.
Het zo met de groep vereenzelfdigde bier is ook nooit uit beeld, de microfoonstandaards zijn uitgerust een speciale flessenhouder en ook vanuit de zaal worden regelmatig de flesjes in de lucht gestoken. Wanneer dan ook de 'Heidi' en 'Net als gisteren' weerklinken is het onderscheid vervaagd. Normaal doet wat we van hen kennen. Ze maken een feest van hun optreden.
Nog te zien: 7 december in de Stadsschouwburg van Middelburg.
